Matty Hakvoort – Januari 2019 – Op zoek naar het verloren ‘nu’.
“Wij zijn nooit bij ons zelf, maar altijd een stap verder. Vrees, hoop en verlangen drijven ons naar de toekomst en beroven ons van onze band met en onze aandacht voor wat nu is.” (De Essays; M. de Montaigne 1533-1592)
Montaigne vond al ruim 500 jaar geleden dat de mens het heden verwaarloost en men zich tot voorbij het graf zorgen maakt over de toekomst.
In onze tijd lijken mensen meerdere stappen voorbij zichzelf te zijn en nog meer in de toekomst te leven. Als het voor gezonde mensen al een probleem is om in het heden te leven hoe moeilijk moet het dan niet zijn als je getroffen wordt door de ziekte kanker. Hoe kun je in het heden leven als ziekte de toekomst bedreigd? Op deze vraag is natuurlijk geen algemeen antwoord mogelijk, er kan alleen een persoonlijk antwoord op worden gegeven. Een patiënt die ik goed heb gekend nam meteen na de operatie bij een ernstige vorm van kanker het besluit alleen nog afspraken in het ziekenhuis te willen maken als hij klachten had. Als er uitzaaiingen waren, waren er weinig behandelopties dat wist hij. Het hele proces had hem zoveel energie gekost dat hij geen toekomst wilde waar hij van controle naar controle zou gaan leven. Niet iedereen zou hierdoor de ziekte meer op de achtergrond ervaren, maar iedereen kan zijn eigen keuzen maken om de ziekte niet het leven te laten domineren.
Recent is uit een onderzoek naar groepsgesprekken over zingeving bij patiënten met kanker, gebleken dat er een zeer positief resultaat was. Somberheid, angstklachten, maar ook een verbetering van kwaliteit van leven en algemeen welbevinden verbeterden in hoge mate. Het bleek dat het delen van een visie op het geleefde leven en het benoemen van bestaansvragen hielp. Het samen beseffen van de breekbaarheid van het leven, het ervaren van lotsverbondenheid en er niet alleen voor te staan, is waar het hier om gaat. Het gaat dan onvermijdelijk ook over het vergankelijke, het kwetsbare en de eindigheid van alles.
Onze visie op het begrip tijd speelt hierbij altijd een rol. Het bestaan van eeuwigheid, of juist de afwezigheid ervan hangt hiermee samen.
‘Niet de tijd gaat voorbij, maar jij, en ik buiten onze gedachte is geen tijd’ (R. Kopland 1934 – 2012)
Kunnen we het tijdsbesef laten wegvallen, door het buiten ons denken te plaatsen? Even het gevoel van oneindige tijd te scheppen? Dat dit kan lukken is een ervaringsfeit dat iedereen kent. Bij mooie gesprekken over wezenlijke onderwerpen vergeet men de tijd. Zo ben ik zelf regelmatig verrast door een intens gevoel van verbinding als er echte wederzijdse aandacht is, het tijdsmoment intensiveert, de tijd lijkt uit te rekken.
‘In het menselijk bestaan draait alles om hoe tijd en eeuwigheid zich tot elkaar verhouden. Waar ze elkaar raken, gebeurt het.’ Het Ogenblik: de tijd wordt vol van eeuwigheid (S. Kierkegaard 1813 – 1855)
Echte aandacht kan dienen als een eiland waar de tijd voor even stil kan staan. Ik hoop dat we vele eilanden mogen beleven.
Matty Hakvoort
De reden om psychologische hulp te zoeken heeft te maken met de impact die kanker heeft op alle levensgebieden. ‘Er is een leven voor en er is een leven na kanker’ is een veelgehoorde zin.
De hulpvraag waarmee mensen hier komen is zeer wisselend en voor mij is het belangrijk om zo dicht mogelijk aan te sluiten bij de vraag die er is. Ik beschouw het als een bijzondere ontwikkeling om na mijn langdurig werk binnen de geestelijke gezondheidszorg naast mijn eigen praktijk nu ook mijn ervaring te kunnen gebruiken bij de meer existentiële problematiek die kanker met zich meebrengt. Ik heb jarenlang als groepspsychotherapeut gewerkt in het Psychotherapeutisch Dagcentrum van het ZMC, ervoor als arts bij de Jeugdpsychiatrie van de GG&GD in Amsterdam en de laatste 15 jaar heb ik mijn eigen privépraktijk gehad in Amsterdam. Het valt me steeds weer op hoe in Huis aan het Water een omgeving gecreëerd wordt waar mensen zichzelf kunnen zijn, de ruimte vinden om uit te zoeken wat ze er willen halen aan hulp en ook hoe vanzelfsprekend de staf, vrijwilligers en therapeuten hierbij aansluiten.
Mijn naam is Caroline van den Berg en ik ben vrijwillig werkzaam als loopbaan adviseur in het huis aan t water. Ik woon met veel plezier in Amsterdam! 
Mijn naam is Charlotte Buys, van oorsprong Landschapsarchitect en in een latere fase van mijn leven ben ik werkzaam geweest als docent, mentor, facilitator Creative Thinking, coach en gesprekspartner.
Marja van der Werff – holistisch coach
Mijn naam is Hennie Smit en sinds 1 januari maak ik deel uit van het team geestelijk verzorgers bij het Huis aan het Water.
Ruim dertig jaar ben ik vanuit verschillende professies werkzaam in de gezondheidszorg, altijd in het directe contact met de ander. Aanvankelijk veel gewerkt als paramedicus in de psychosomatiek; de laatste 14 jaar als humanistisch geestelijk begeleider in o.a. ouderenzorg en psychiatrie. Daarnaast begeleid ik al jarenlang mensen in de thuissituatie via het Centrum voor Levensvragen (CvL). Via het CvL ben ik – met genoegen – verbonden aan Huis aan het Water.
Jos Timmerman
Daniëlle de Boer
Mijn naam is Anne Oude Elberink en ik ben sinds maart 2020 verbonden als psychiater aan Huis aan het Water. Hiervoor werkte ik in het Dijklander Ziekenhuis, alwaar ik reeds veel te maken kreeg met patienten met een combinatie van psychische en lichamelijke klachten.
Matty Hakvoort
Door haar jarenlange ervaring met het afsluiten van hypotheken, pensioenen en verzekeringen kan elke financiële vraag over werk, verzekeringen en pensioen gedurende of na ziekte gesteld worden. Aan de hand van eigen informatie kan een plan worden gemaakt om de geldstromen goed te laten lopen tijdens de behandelingen. Financieel evenwicht zorgt voor rust. Niet alleen bij de zieke; ook de familie is er bij gebaat.
Ryan Kreijne
Nathalie Kool
Margriet Greuter
